Bazen uzaktan uzağa hoşlandığımız kişilere ulaşamayız. Git gide büyür bizdeki yerleri. Halbuki oturup konuşsak iki kelam etsek geçecektir. Biliyorum geçecektir. Ama hayat bizi birleştirmez. Belki öyle güzel kalsın diye belki acı çekmemizi istediğinden. Yavaş yavaş büyür içimizdekiler. Hele sevmeye meyilli isek zordur. Bir gün bir bakarız yoldaki herhangi birini ona benzetme seviyesine gelmişizdir. Ondan sonrası vahim. Bir yerden bir yere giderken bile aklında o varsa vahim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder