Ben yolları sevmem daha doğrusu gece yolculuklarını sevmem. Çünkü ne zaman yolculuğa çıksam ya otobüs tutar ya ayrılık. İnsanların hikayelerini duymayı sevmem. İlk defa gördüğüm, bir daha görmeyeceğim insanların hayatlarına dokunmayı sevmem. Çoğu ayrılık taşır kimisi kavuşma. Bana kavuşma denk gelirse ne ala. Ayrılık denk gelirse bir de ona sıkılır içim. Sonra dinlenme tesislerinde çalışanlara şaşar kalırım sabahlara kadar. Hiç derdim yok gibi onlara üzülürüm. Ailelerini, hayatlarını düşünüp hüzünlenirim.. Bir de host çocuklar var sabaha kadar ayaktalar. Bazen kıyamam. Ben geceleri uyumayı severim. Yollarda olmayı değil. Geceleri herkes uyuyor sanayım ben kimse çalışmıyor, kimse yollarda değil sanayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder